در دادگاهی 50 درصد اعضای هیئت منصفه رای بر آزادی محکوم و 50 درصد دیگر رای بر اعدام محکوم دادند و چون نتوانستند به توافق برسند، قرار شد به شانس محکوم واگذار کنند.
دادستان پیشنهاد داد تا دو عدد جام یک شکل و یک اندازه که هر کدام حاوی 50 عدد توپ یک اندازه باشد را آوردند.
50 عدد از این توپ ها سیاه و 50 عدد دیگر آن ها سفید بود.
قرار شد چشم های محکوم را ببندند و توپ ها را در این دو جام بریزند و محکوم با چشمان بسته یک توپ از یکی از جام ها بردارد. اگر توپ سیاه را برداشت، محکوم اعدام شود و اگر توپ سفید را برداشت محکوم آزاد شود.
البته بعد از بستن چشمان محکوم جای جام ها را تغییر بدهند تا محکوم از قبل جام حاوی توپ های سفید را نشان نکرده باشد.
محکوم از دادگاه به عنوان آخرین خواسته خود تقاضایی کرد که شانس زنده ماندنش را تا 75 درصد (خیلی نزدیک به 75 درصد) بالا برد.
او از دادگاه اجازه خواست تا با یک تغییر در قرار دادن توپ ها در جام ها از طرف او موافقت کنند.
قاضی از دادستان پرسید که آیا این تغییر مجاز می باشد یا نه؟
دادستان که ادعا داشت در ریاضیات سر رشته دارد و این جا به جایی تفاوتی در احتمالات ایجاد نخواهد کرد، چون اگر توپ ها همه در یک جام باشند، چه در دو جام یا به صورت ترکیبی باشند یا جدا، در هر حالت تعداد آن ها 100 عدد است که 50 تای آن ها سیاه و 50 تای آن ها سفید است و باز احتمال 50-50 است.
حال شما به ما بگویید که این محکوم چه جا به جایی در توپ ها انجام داد که علاوه بر نقض گفته ی دادستان، احتمال آزادی خود را به حداکثر یعنی 75 درصد (حدودا) رساند؟
او هیچ علامتی و اشارتی روی توپ ها انجام نداد و هر چه کرد در حضور هیئت منصفه و قاضی بود و طبیعتا تقلبی در کار نبوده و فقط با جا به جایی منطقی توپ ها در دو جام حاضر در دادگاه بود و محکوم با چشم های بسته باید یک توپ از یکی از جام ها انتخاب می کرد.
ادامه مطلب
